پیوند ها
دانلود مقاله با عنوان "بررسي تأثير بکارگيري سوپرجاذب بر عملکرد سويا"
برای رشته کشاورزی
شامل 19 صفحه با فرمت word و قابل ویرایش
چکيده:
تنش خشکي يکي از مهمترين مشکلات توليد گياهان زراعي در مناطق خشک و نيمه خشک جهان نظير ايران ميباشد. با کاربرد برخي مواد افزودني نظير پليمرهاي سوپر جاذب، مي توان از بارندگي هاي پراکنده و ساير منابع محدود آب در امر حفظ و ذخيره آب در خاک استفاده نمود. از طرفي کشور ايران جهت تامين روغن نباتي، خوراک طيور و....وابستگي زيادي به دانه هاي روغني داشته، بطوريکه در همين راستا توسعه زراعت سويا با توجه به اقليم منطقه و همچنين دارا بودن خواص مهمي از نظر درصدروغن، پروتئين و کنجاله و... حائز اهميت ميباشد. در اين بررسي تاثير چهار مقدار پليمر سوپر جاذب کلوفونيColophony (0، 2، 4 و 6 گرم در کيلوگرم خاک)با سه رژيم آبياري (50%، 75% و 100% نياز آبي گياه) در سي و شش عدد گلدان روي رشد و عملکرد سويا رقم B.P در شرايط مزرعهاي در مرکز جهاد کشاورزي دهستان کلباد وابسته به مديريت جهاد کشاورزي شهرستان گلوگاه در تابستان 1390 مورد بررسي قرار گرفت. در اين آزمايش براي صفات: ارتفاع گياه ، تعداد کل غلاف ، تعداد دانه در غلاف، وزن 100 دانه، عملکرد دانه، اختلاف معني داري بين تنش هاي مختلف آبي و نسبت مختلف سوپر جاذب وجود داشت. بطوريکه با افزايش مقادير سوپر جاذب هر يک از صفات مذکور روند افزايشي داشت. نتايج اين پژوهش نشان داد که کاربرد چهار گرم پليمر سوپر جاذب به ازاي هر کيلوگرم خاک بين مقاديري که در اين آزمايش بررسي شدند بهترين تاثير را بر روي رشد و عملکرد سويا در تمامي شرايط آبياري (آبياري معمول و يا تحت شرايط تنش خشکي) از خود نشان داد.
واژههاي کليدي:سوپر جاذب، تنش خشکي، سويا
الف- مقدمه:
در کشور ايران اقليم خشک و نيمه خشک اغلب مناطق را تحت تاثير قرار داده و خصوصا خشکساليهاي اخير بر مشکل کم آبي افزوده است. هر يک از گياهان به طور اعم و گياهان زراعي به طور اخص داراي حداقل نياز آبي براي رشد و توليد عملکرد مطلوب حتي تحت شرايط گلخانهاي ميباشند. در صورتيکه حداقل نياز آبي بنا به دلايلي نتواند فراهم شود، گياه با تنش خشکي مواجه شده و در صورت مصادف شدن تنش مزبور با مراحل رشدي حساس به کمبود آب، نظير جوانه زني بذر و مراحل گلدهي، مي تواند صدمات جبران ناپذيري به محصول وارد آيد. برخي مواد نظير: بقاياي گياهي، کود دامي، کود کمپوست و هيدروژل هاي پليمري سوپر جاذب مي توانند مقادير متفاوتي آب در خود ذخيره نمود و قابليت نگهداري و ذخيره سازي آب را در خاک افزايش دهند. آب ذخيره شده در اين مواد در موقع کم آبي در خاک آزاد شده و مورد استفاده ريشه گياه قرار مي گيرد (18).پليمر هاي سوپر جاذب قادرند به ميزان 500-200 ميلي ليتر آب به ازاي هر گرم وزن خشک پليمر در خود ذخيره نمايند (17). پليمرهاي سوپر جاذب موجب جذب سريع و به مقدار قابل ملاحظه اي آب در ساختمان خود ميشوند. تحقيقات انجام شده بر روي تاثير پليمرهاي سوپر جاذب در خاک و تحت شرايط کم آبي روي برخي گياهان موفقيت آميز بوده و اين خود به دليل مناسب بودن نسبي قيمت اين مواد در برخي کشورها، سهولت ساخت و مصرف و طيف وسيع کاربرد آنها مي باشد. استفاده از پليمرهاي سوپر جاذب به سالهاي قبل باز ميگردد. استفاده از پليمرهاي سوپر جاذب در تصفيه آب آشاميدني و فاضلاب ها، صنايع غذايي و نساجي و استخراج معادن گزارش گرديده است (15،28).
در کشاورزي از پليمرهاي سوپر جاذب به عنوان يک ماده افزودني به خاک، به عنوان مخزن عناصر غذايي و نيز به عنوان ابر-جاذب آب در خاک استفاده مي شود. خواص اين مواد وابسته به عوامل زيادي از جمله خصوصيات ترکيبي و شيميايي آنها، بافت خاک، گونه گياهي و نيز فاکتورهاي محيطي، مي باشد. پليمرهاي سوپر جاذب از نوع پلي اکريل آميد جزو اين دسته مواد بوده که به عنوان جاذب آب در افزايش ظرفيت نگهداري و جذب آب در خاک مورد استفاده قرار مي گيرند و اين خصوصيات براي مقابله با شرايط کم آبي و کاهش اثرات سوء تنش خشکي در گياهان زراعي اهميت به سزايي دارد (18).
سرعت تجزيه بيولوژيکي پليمرهاي سوپر جاذب در خاک به ابعاد خاکدانه و ميزان مواد آلي بستگي دارد. همچنين با کاهش اکسيژن خاک و در نتيجه کاهش فعاليت باکتريها سرعت تجزيه بيولوژيکي پليمرهاي سوپر جاذب نيز کاهش مييابد (31). پليمرهاي سوپر جاذب بر ميزان نفوذ آب در خاک، وزن مخصوص ظاهري و ساختمان خاک (21) و نيز ميزان تبخير از سطح خاک (36) تاثير ميگذارند. هدف اصلي از افزودن پليمرهاي سوپر جاذب به خاک، بالا بردن ظرفيت نگهداري آب در خاک است. Hutermann و همکاران (23) گزارش کردند که افزودن پليمرهاي سوپر جاذب به يک خاک شني کوجب افزايش ظرفيت نگهداري آب ميگردد. گنجي خرم دل(3) تاثير مقادير 0، 05/0، 1/0، 2/0، 3/0 درصد وزني پليمرهاي سوپر جاذب A 3005PR را روي برخي خصوصيات فيزيکي خاک از قبيل ظرفيت نگهداري آب، تخلخل و ضريب آبگذري در نوع بافت خاک لومي و لومي شني بررسي نمود. نتايج نشان داد که در خاک لومي مابين درصدهاي مختلف پليمرهاي سوپر جاذب، مقدار 3/0 درصد وزني پليمر بيشترين تأثير را روي افزايش تخلخل کل خاک داشت. در خاک لومي شني، مقادير 2/0 و 3/0 درصد وزني پليمر بيشترين تاثير را روي افزايش تخلخل کل دارا بودند. با افزايش کاربرد مقادير پليمر، ظرفيت نگهداري رطوبت در خاکهاي مورد آزمايش بيشتر شد، بطوريکه اين افزايش در خاک لوم شني بيشتر بود. Silberbush و همکاران (33) گزارش کردند که پليمر Agrosoak به عنوان يک پلي اکريل آميد جاذب آب داراي قابليت افزايش نگهداري آب در شنهاي روان مي باشد. با استفاده از اين مزيت مي توان يک سيستم آبياري پر خرج را با يک سيستم معمولي آبياري باراني جايگزين نمود. کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب موجب کاهش وزن مخصوص ظاهری خاک می گردد (13).
Azzam (14) طی آزمایشی مشاهده کرد که پلیمرهای سوپرجاذب وزن مخصوص ظاهری خاک شنی را از 3cm/g 616/1 به 3cm/g 585/1 و وزن مخصوص ظاهری خاک شنی رسی را از 3cm/g 313/1 به 3cm/g 203/1کاهش دادند. با تجزیه پلیمرهای سوپرجاذب در خاک، وزن مخصوص ظاهری خاک تا 12 درصد افزایش مییابد (13). یکی از راه های افزایش قابلیت ثبات خاکدانه و جلوگیری و جلوگیری از تشکیل سله، ممانعت از ایجاد رواناب در مزرعه و کاهش فرسایش خاک، استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب در خاک میباشد (16). Soyjka و همکاران (35) دریافتند که کاربرد 1 کیلوگرم پلیمر سوپرجاذب در آبیاری شیاری، میزان فرسایش فاروها را تا 99 درصد کاهش داد. در برخی شرایط پلیمرهای سوپرجاذب به عنوان عامل آزاد کننده کود در ماتریس خاک مورد استفاده قرار میگیرند (25). بدین صورت که این پلیمر عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان را جذب نموده و به مرور آن ها را آزاد و در اختیار گیاه قرار میدهد و بدین ترتیب مانع از آبشویی این عناصر میگردد. Wang و همکاران (40) آب حاصل از آبشویی خاک حاوی پلیمر سوپرجاذب را مورد بررسی قرار داده و مشاهده کردند که این آب از EC پائینی برخوردار است و علت آن را جذب و نگهداری کودها و نمک های اضافه شده به ماتریکس خاک توسط پلیمر سوپرجاذب ذکر کردند. Abraham و Pillai (12) گزارش کردند که کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب دئر خاک میزان آبشویی آمونیم را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد.
ب- سابقه تحقیق:
اثرتنش بر روی رشد و عملکرد سویا
کم آبي اولين عامل محدود کننده توليد سويا در مناطق نيمه خشک مي باشد. بنابراين افزايش عملکرد سويا مستلزم انتخاب ارقام مقاوم و سازگار با شرايط اقليمي خشک يا کم آب ايران ميباشد. تاکنون رهيافتهاي متعددي براي انتخاب تحمل به خشکي در سويا بکار گرفته شده که شامل: اندازهگيري عملکرد در شرايط تنش خشکي در طي فصل رشد (34) ارزيابي ژنوتيپها در محيط هاي کنترل شده نظير گلخانه و آزمايشگاه (29) و (30) و استفاده از آبياري تکميلي براي ايجاد محيطهاي رطوبتي مختلف براي مقايسه تظاهر ژنوتيپها (30) بودهاند. با اين حال (32) معتقد است بسياري از رهيافت ها داراي محدوديت هاي مختلف و عدم پيشرفت ظاهري در تشخيص ژنوتيپهاي متحمل به خشکي در سويا بوده، لذا اين محقق ارزيابي عملکرد دانه را مطمئنترين راه در تشخيص ژنوتيپهاي متحمل به خشکي در سويا ميداند.
مبلغ قابل پرداخت 10,000 تومان
برچسب های مهم